Stojąc przed wiatą, spójrzmy na prawo w kierunku łąki i pasieki – to tutaj stał najokazalszy z budynków uzdrowiska, dom zdrojowy, w którym mieszkali goście. Był to drewniany obiekt kryty gontem na wysokim podmurowaniu kamiennym, wzniesiony podobnie jak zdrojowe łazienki w stylu zakopiańskim. Posiadał parter, jedno piętro oraz zabudowę poddasza w postaci mansardowych pokoików. Mieścił 41 pokoi jedno- i dwuosobowych z ubikacjami na korytarzu, niewielką kuchnię z małą spiżarnią, restaurację z przeszkloną werandą oraz kaplicę zdrojową. Ogólna powierzchnia użytkowa wynosiła 698 m2, a kubatura – 6286 m3.
Standard urządzenia pokoju mieszkalnego w domu zdrojowym był dość skromny. Na wyposażeniu w różnych konfiguracjach znalazły się: kołdry, koce, poduszki, bielizna pościelowa, łóżka żelazne lub blaszane, materace bądź sienniki, jaworowe stoliki i szafki nocne, krzesła bukowe gięte oraz szafy jaworowe lub sosnowe z żelaznymi wieszadłami.
Każdy pokój posiadał także bukowe lub blaszane umywalnie wyposażone w komplety składające się z miednicy, wiaderka, dzbanka, mydlarni i miseczki na szczoteczki, a także nocnika. Woda bieżąca dostępna była jedynie na korytarzach. Na strychu domu zdrojowego zainstalowany został blaszany zbiornik na wodę, który ze względu na wadliwą konstrukcję lub w wyniku normalnej eksploatacji bardzo szybko uległ awarii. Działająca w domu zdrojowym elektryczna sieć oświetleniowa składała się ze stołowych lamp elektrycznych z porcelanowymi umbrami oraz pojedynczych i potrójnych lamp wiszących z żarówkami.
Ściany pokojów mieszkalnych, słonecznych i wygodnie urządzonych, ozdobione były obrazami „Serca Pana Jezusa”. Ponadto na wyposażeniu domu zdrojowego znajdowały się stoły jodłowe na kozłach, ławki jodłowe, krzesła na żelaznych nogach, kanapki na żelaznych nogach, leżaki oraz spluwaczki i śmietnik jodłowy.
Restaurację domu zdrojowego umeblowano w podobnym stylu – głównie w stoły jodłowe oraz gięte krzesła bukowe. W jadalni znajdował się też długi na dwa metry kredens orzechowy z ciemną płytą marmurową zakupiony w czerwcu 1928 r. oraz obraz „Wieczerza Pańska”.
Najbardziej wartościową część ruchomości zakładu zdrojowego stanowił inwentarz zakrystii oraz kaplicy zdrojowej. Głównym elementem wyposażenia kaplicy były trzy ołtarze (w tym dwa przywiezione 24 czerwca 1927 r. z Przemyśla) oraz trzy figury na ołtarzach.