S. Eleonora Jankiewicz (1872-1953)

Długoletnia przełożona generalna Sióstr Służebniczek NMP NP. W praktyce odpowiadała za funkcjonowanie brzozowskiego zakładu zdrojowego, gdyż jego obsługa w znacznej części złożona była z podległych jej sióstr zakonnych.

Urodziła się 15 lutego 1872 roku w miejscowości Chrość – Staniątki. Wykształcenie zdobyła w domu rodzinnym. Do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek wstąpiła już w 1885 roku, po czym pracowała w kilku domach zgromadzenia. Szybko dostrzeżono jej talenty organizacyjne oraz nieprzeciętną inteligencję, gdyż już od 1890 roku powierzono jej obowiązki sekretarki generalnej, które sprawowała do 1918 roku Dodatkowo od 1909 roku, była jednocześnie generalną asystentką zgromadzenia.

W 1918 roku wybrano ją na przełożoną generalną zakonu Sióstr Służebniczek. W pierwszym okresie swojej działalności, skupiła działalność zgromadzenia na organizacji szkolnictwa oraz na pracy w sierocińcach dla polskich dzieci repatriowanych z Rosji.

Fot. z teki edukacyjnej IPN: Polacy ratujący Żydów w latach II wojny światowej karta nr 35

Kluczowa była też dla niej praca misyjna. W 1926 roku skierowała do Stanów Zjednoczonych pierwsze Siostry Służebniczki. Dwa lata później wysłała misjonarki również do pracy w Rodezji (dzisiejszej Zambii).

Szczególnym okresem pracy siostry Eleonory Jankiewicz był trudny czas II wojny światowej. Placówki zgromadzenia rozsiane po całej okupowanej Polsce, podjęły współpracę z Radą Główną Opiekuńczą, niosąc pomoc oświatowo-wychowawczą oraz charytatywną dla potrzebujących. Zakon nawiązał też ryzykowną współpracę z polskim podziemiem, m.in. poprzez prowadzenie tajnego kształcenia, przechowywanie broni dla partyzantów oraz ukrywanie ludności żydowskiej przed Niemcami. W latach powojennych siostra Eleonora sprawnie kierowała translokacją placówek ze wschodnich obszarów dawnej II Rzeczpospolitej na tzw. Ziemie Odzyskane.

Ogółem w ciągu trzech dekad jej rządów, zgromadzenie służebniczek przeżywało największy rozwój personalny oraz misyjny w XX w. Po ustąpieniu z urzędu wciąż żywo interesowała się sprawami zakonu i służyła młodszym siostrom swym bogatym doświadczeniem. Zmarła 11 stycznia 1953 roku w Starej Wsi.

Źródła:

E. Korobij, S. Eleonora Jankiewicz [w:] Chwalcie z nami Panią Świata. Z dziejów Kościoła na ziemi brzozowskiej, pod red. L. Grzebienia, Kraków 1985, s. 275, 276.

P. Fornal, Konspiracja akowska i poakowska w powiecie brzozowskim (1939-1949), Rzeszów 2010, s. 120.

P. Gądek, Działalność jezuickiego ośrodka tajnego nauczania w Starej Wsi w latach okupacji niemieckiej (1939-1944) [w:] Studia z Historii Najnowszej Polski, pod red. R. Łatki i M. Szumiły, Warszawa 2018, s. 38.

Jankiewicz s. Eleonora, https://muzeumulmow.pl/pl/ratujacy/podkarpackie/jankiewicz-s-eleonora/ (dostęp: 15.11.2021).